25.04.2015

Արձակ բանաստեղծություններ



***
Եկե՞լ ես։ Շատ մի հապաղիր դռան մոտ, շուտ ներս մտիր։ Մտիր համարձակ և ուրախ։ Պայծառ ժպիտովդ լցրու հոգիների խոնավ անկյունները, բայց աշունից պահված մի քանի չոր տերևները մի փշրիր։ Թող քո բերած ուրախության ծովի մեջ լուծվի այդ մի քանի կաթիլ թախիծը։ Ականջ դիր հոգու պատմություններին, ուրախացիր անկեղծ և անկեղծ տխրիր։ Միայն երկար մի մնա այնտեղ, ուր հյուր ես։ Գողացիր այն, ինչ եկել ես գողանալու և թող այն, ինչ պիտի թողնես ու... Անհայտացի՛ր՝ անավարտ թողնելով խոսքդ։ Եվ այնժամ դուռը հետևիցդ չի շրխկա ձանձրացած ու չի ասի՝ գնաց վերջապես։
Դուռը զարմանքից բաց կմնա ու արցունքոտված աչքերով կափսոսա՝ ի՜նչ շուտ գնաց։
1995

Իմ և Աստծո միջև կանգնած է մեղքը

***
Իմ և Աստծո միջև կանգնած է մեղքը։ Ես տեսնում եմ նրան այնպես պարզ, ինչպես ինքս ինձ հայելում։ Նրան ոչ մի ներում չկա։ Եվ ոչ էլ ինձ։ Ի՞նչ ներման մասին կարող է լինել խոսքը, երբ ես կռապաշտ եմ։
Իմ և Աստծո միջև կանգնած է իմ կուռքը։ Նա հետևում է ինձ իր հուր աչքերով, ուր էլ որ գնամ։ Նա ինձ է հառել իր արևային հայացքը, որից փախչել ես չեմ կարող։ Եվ ես վախենում եմ նրանից, ինչպես Աստծուց։
Իմ և Աստծո միջև կանգնած է իմ Աստվածը։ Նրանից են կախված իմ բախտն ու ճակատագիրը։ Կուզի՝ երջանկություն կտա ու բերկրանք, կուզի՝ ցավ, տառապանք ու անթիվ արցունքներ։ Նա է իմ սրտի միակ տերը։
Իմ և Աստծո միջև կանգնած է իմ սիրտը։ Այն հանդգնել է սիրել մարդուն, հանդգնել է աստվածացնել նրան ու երկրպագել մոլի։ Այլևս ի՞նչ ներման մասին կարող է լինել խոսքը, երբ...
Իմ և Աստծո միջև կանգնած ես... Դո՛ւ։

1995


«Ծիկ» գրքից

23.04.2015

Ես վաղ եմ արթնացել...

***
Ես վաղ եմ արթնացել, բայց թարմ ձյան վրա արդեն ոտնահետքեր կան։ Ինձ անծանոթ ու օտար ինչ-որ մեկն ինձանից վաղ է արթնացել և հասցրել է տրորել այս չքնաղ ձյունը։ Տրորել է ու անցել՝ իր կոպիտ հետքը թողնլով ձյան վրա։ Ես ուշացել եմ։

Ես վաղ եմ եկել, բայց քո մազերի ձյունին օտար մատնահետքեր կան, քո շուրթերին՝ օտար համբույրների հետքեր։ Օտար հայացքից մխացող վերքեր կան քո հոգում ու... սպիներ։ Եվ ինձ անծանոթ ինչ-որ մեկը անգթաբար տրորել է դրանք ու անցել։ Անցել է՝ իր ցավոտ շոյանքների հուշը թողնելով քո հոգում։ Ես ուշացել եմ...

Բայց ո՛չ, ես չեմ ուշացել։ Ես եկել եմ ճիշտ ժամանակին։ Իմ մատների խորամանկ խաղով ես կջնջեմ օտար մատնահետքերը քո մզերի ձյունից։ Քնքուշ համբույրներով կքշեմ քո շուրթերից համբույրները օտար։ Եվ քո սպիներն ու վերքերը կամոքեմ սիրո՛վ։
Ես չեմ ուշացել։

1994

«Ծիկ» գրքից

20.04.2015

KAZAKI



գարուն է
էլի ղզղնել են
պատերազմ է լինելու
ամբիոնները գրավել
ռմբակոծում են ճառերով
հայրենիքի դրոշն են ծածանում
ու վանկարկում անունը
մարզադաշտից դեպի մարտի դաշտ
ոգեշնչումից մինչև հոգեհանգիստ
կորուստներն եմ հաշվում
ու սքանչելի է
արյունը որ հեղվելու է
մթան մեջ շեղբեր են փայլելու
և ճայթելու է վառոդը
ու սեր է լինելու մեծ
ու մահ
թեթև ու հեշտ

2006