Այսպիսի սերմնացան

Եվ էլի կլինի, ինչպես միշտ՝

անաղմուկ, բայց վստահ, լիիրավ

կտիրանան հողիս ու տանս,

տղամարդուս ու երեխայիս,

իմ բաժին սիրուն,
ողբերգությանս,

դափնիներիս,
բառիս...

Չեմ ասում սա իբրև նախատինք.

ես ճանկեր չունեմ կառչելու,
ու էլի չհուսաք պատերազմ,

ձեզ լինի բերքը, վայրի հավքեր,

ինչպես նաև հավեր ընտանի,

գազաններ գազազած,

խոզեր կենսախինդ,

ոչխարներ, կովեր և այլք ..

Սրտանց եմ ասում՝ ձեզ լինի,

ի՞նձ ինչ, թե ինչ համ ունի հացը,

եթե ես չեմ կարող սպասել

մինչև հատիկը հասնի։

Կքայլեմ՝ շաղ տալով սերմը

աշխարհի կլոր երեսին,

կքայլեմ անոթի ու թեթև,

և սնունդս կլինի իմ քայլքը։

05.08. 2015 թ.

ՊԱՐԱ-ՊԱՐԱ-ՆՈ-ՅԱ

Էս գլխից ասեմ՝ ես թեյնիկ չեմ։ Սուլոցիս չսպասեք, թե չէ կմնաք սպասող։ Ոչ էլ ուզում եմ նախշազարդ ինքնաեռ լինել, ձեզ լինի... Ծառ չեմ՝ ոչ փթթած, ոչ հատած։ Չսպասեք, թե մի օր կդալարեմ։ Կոճղը դուք եք, ուրիշ նստարան գտեք ձեզ։ Զարդատուփ էլ չեմ, պղնձե լար չեմ, «Մադոննա» սպասք չեմ, որ տանեք վերնիսաժ, վերավաճառեք։ Մերիլին Մոնրոն չեմ, Հիտլերը չեմ, Նապոլեոնը չեմ, ոչ էլ Կեսարը կամ Մակեդոնացին։ Մի խոսքով՝ հոգեբուժւթյան համար բացարձակ անհետաքրքիր երևույթ եմ, չտեսնված անհետաքրքիր։ Ընդաենը ի՞նչ։ Ո՞նց թե...