ՄԱՆԻՖԵՍՏ

Որբևայրի թառանչներից մարմնիս վրա ցան է առաջանում։
Ինչո՞ւ լինել այդքան տգեղ։ Ինչո՞ւ լինել այդքան մերժված ու լքված։ Եվ հեկեկոցներով ողողել տիեզերքը։
Ես իմ կուսաթաղանթի ձեռը կրակը չեմ ընկել, ժամանակին հարցերը լուծել եմ ու հիմա դրանից պատմություն չեմ սարքում։
Պատմություն թող սարքեն պատմագիրները, որ տարագիրները սփոփվեն կռունկներով։
«Քելե, լաո»-ն իմ երգը չէ։ Դո՛ւրս կորեք իմ տնից, մոնղո՛լ- թաթա՛ր- պարսի՛կ- արա՛բ- սելջո՛ւկ- մելջո՛ւկ... Ես տանտերն եմ, և «Քելե, լաո»-ն ձեզ լինի։

Քո պահապան հրեշտակը

Իմ հիվանդ սիրտ՝ ջերմող ու տնքացող,
Ես գրկել եմ քեզ ու հեքիաթ եմ պատմում։
Ես չունեմ այս կյանքում այլ երազանք՝
Բացի նրանից, որ քո ջերմությունն իջնի։
Ես կվազեմ դեղի հետևից, թրջոցի, ջրի,
Ես չեմ քնի գիշերը և չեմ քնի ցերեկը,
Մշտարթուն կհետևեմ, որ էլ չմրսես,
Որ չընկնես, որ քեզ վնաս չտաս։
Ու այդպես կլինի մինչև օրերի ավարտը.
Ես քո պահապան հրեշտակն եմ ցմահ։
Էլ ի՜նչ առաքելություն, ի՜նչ գեղեցկություն,
Ի՜նչ տղամարդ, ի՜նչ սեր, ի՜նչ կյանք...

Իմ կյանքն ավարտվեց այն պահին, երբ դու ծնվեցիր։
Ինչո՞ւ համառորեն չեմ ուզում սա հասկանալ։

13.05.15

Քամուց քշված

Ես՝ ինչպես մի առագաստանավ,
հրդեհվող առագաստով,
որ քամուց ավելի է բոցավառվում,
չեմ կորցնում հույսս։
Քամին ինձ հեռացնում ու հեռացնում է ափից,
որից պոկվել եմ անաստղ գիշերով,
և թույլ չի տալիս մոտենալ այլ ափերի,
որտեղ կարող եմ առնել հանգիստ։
Քամին ինձ քշում է բաց ծով՝
դեպի անապատը ջրերի,
որ անօգնական բոցկլտամ ու ծխամ,
որպես գեղեցիկ զարդ՝ ծովի ահռելի կրծքին։
Չկա փրկություն այս խելագար ընթացքից...
Ես ասում եմ՝ կմտածեմ այդ մասին վաղը,
և վաղն եմ կրկնում նույնը,
և հաջորդ օրը...

Եվ հույսս այն է, որ ի վերջո
կրակն ու ջուրը կհանդիպեն։

  13.05.15

շարային տողեր շարքային Հ-ին

ԿՅԱՆՔՆ ԱՌՋԵՎՈւՄ Է
ժամանակն է որ ընտանիք դառնայի
տունուտեղ դնեի և այլն
ընկերուհիներս մեծ երեխաներ ունեն
սիրող ամուսիններ
ոմանք նաև սիրեկան
ով ոնց
իսկ ես դեռ չեմ որոշել ինչ եմ ուզում դառնալ
ինչով եմ ուզում զբաղվել
հետաքրքրություններիս շրջանակը
և այլն
ընկերներս ձեռ են առնում
զինակոչիկի սիրած առջիկ էլ դառար