19.10.2016

Arpi Voskanyan / DÉLAISSÉE

Mon âme malade dans mon corps malade
et locataire,
elle a du mal à joindre les deux bouts, à paine...
étant toujours sous la menace d'être délogée,
elle évite une rencontre avec le propriétaire,
en l'attendant en même temps impatiente....
Mon âme malade dans mon corps malade
se prend pour locataire:
elle plante des clous aux murs,
chahute, se livre à des débauches
marche sur les rideaux,
griffe les meubles.
Mon âme malade dans mon corps malade
prend exactement
les formes et les volumes de mon âme,
et moi, je suis généreuse et large d'idées,
je n'arrive pas à travers ma place dans le monde entier,
ainsi qu'une position confortable sur le divan,
quelque part , quelque chose à mal.
Mon âme malade dans mon corps malade
s'est enfermée , ayant peur de croiser le propriétaire,
elle attend une visite imprévue,
et rêve d'être renvoyée de cette maison détruite,
qui depuis longtemps a besoin d'être restaurée,
et se mettant en lambaux par ses propres griffes,
d'abandonner ce corps fatigué et démoli
À quelqu'un, comme si enterré dans sa terre natale....


Traduction Yvette Vartanian 

05.09.2016

Ես երբեք չեմ դադարի սպասել

Մի օր իմ դեմքը կպատվի մի քանի խոշոր
ու բազում մանր-մանր-մանր կնճիռներով,
ես կունենամ երկար, մինչև կրունկներս հասնող,
ճեփ-ճերմակ մազեր։

02.09.2016

Խեղճ բժիշկներ

Եթե չես հավատում Աստծուն,
պիտի հավատաս գոնե բժիշկներին։
Եթե չես հավատում բժիշկներին,
պիտի հավատաս գոնե Աստծուն։
Սարսափելի է ապրելը, երբ նրանցից 
և ոչ մեկին չես հավատում։

11.07.2016

ԱՍՏՎԱԾՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ


Դեռևս հազյարամյակներ առաջ էին մարդիկ հայտնաբերել աստվածներին։ Այդ ժամանակ դա մեծ դժվարություն չէր ներկայացնում, քանի որ աշխարհը լի էր աստվածներով, և նրանց կարելի էր հանդիպել ամեն քայլափոխի՝ կով կթելիս, ոչխար արածացնելիս, բոստանում քաղհան անելիս և այլն։

19.06.2016

ԵՐԱԶՆԵՐ ՔՈ ՄԱՍՆԱԿՑՈւԹՅԱՄԲ




№1 (տեսած 2003թ.,մայիսի 28-ին)

Խոր գիշեր էր, որ տարար ինձ քեզ հյուր,
պարզվեց՝ ապրում ես մի փոքրիկ սենյակում,
որ համեստ, անպաճույճ էր ու թշվառ
և հիվանդասենյակ էր հիշեցնում.
չհավաքած անկողինը գռեհիկ էր,
ինչպես անպարկեշտ առաջարկը,
ես աշխատում էի չնայել այդկողմ
և աթոռ էի փնտրում, որ նստեմ։
Դու զանգեցիր Ն-ին՝
զգուշացնելու, որ կուշանաս,
սենյակի փոքրության պատճառով
անկողինը դուրս չէր գալիս տեսադաշտիցս,

17.06.2016

Անալի արձան



Չկա հետդարձի ճանապարհ։
Երանի հնարավոր լիներ գոնե
կանգ առնել  քայլելուց հոգնած,
շրջվել ու տեսնել վերջապես
էդ ինչ սոսկալի արհավիրք է
խոստացվածը։

14.06.2016

07.06.2016

Որտե՞ղ կորցրի քեզ




Ես մենակ եմ, բոլորովին մենակ։ Ոչ մեկի պետք չեմ և ոչ էլ՝ շանս։ Չկա ոչինչ, հանուն ինչի հնարավոր է ապրել։
Առաջ ինձ հետ էիր դու։ Նա, որին ես միշտ սեր էի անվանում, թեպետ դու երբեք նման չէիր ինքդ քեզ։ Ինչ որ է, դա արդեն կարևոր չէ, որովհետև դու... Ես անզգուշաբար կորցրի քեզ։
Ես ունեի մի բրդոտ ու հավատարիմ շուն։ Բայց մի օր նա կծեց իմ շոյող ձեռքը։ Այդ օրվանից ես նրան չվստահեցի ոչ իմ անձրևը, ոչ իմ քամին...
Ես գտա մի սիրունատես պատանի և չգիտես ինչու ինձ թվաց, թե նա կարող է ավելի հավատարիմ լինել, քան շունը։ Ես նրան վստահեցի իմ հեղեղը, իմ փոթորիկը... Բայց նա գտավ ուրիշի ու, ձեռքից բռնած, տարավ իր տուն։ Այդ սպիտակազգեստ կույսի սպիտակ կոշիկի տակ փշրվեցին իմ հեղեղն ու փոթորիկը...
Մի օր փողոցում ես հանդիպեցի մի երջանիկ մուրացիկի, որ մատը տնկել էր վերև։ Ես նայեցի մատի ուղղությամբ ու տեսա Աստծուն։ Նա բարի ու մեծահոգաբար ժպտում էր։ Ես նրանից զեփյուռ մուրացի ու մի քիչ ցող և, որպես հատուցում, մեկնեցի ցավս՝ միակն, ինչ ունեի... Իսկ նա ժպտում էր ու ժպտում։ Նրա բարի ու մեծահոգի ժպիտի մեջ տարրալուծվեց զեփյուռի ու ցողի իմ երազը։
Որտե՞ղ կորցրի քեզ... Քեզ, որին միշտ սեր էի անվանում, թեպետ դու երբեք նման չէիր ինքդ քեզ։ Չգիտեմ։ Բայց այլևս  չկա ոչինչ, հանուն ինչի հնարավոր է ապրել... Ես մենակ եմ, բոլորովին մենակ, պետք չեմ ոչ մեկի և ինձ զգում եմ փողոց շպրտված դատարկ շշի նման։


 
1996 թիվ
ԾԻԿ գրքից

05.06.2016

Տափակ պատմություն



Կա՞ արդյոք ավելի տափակ պատմություն,
քան պատմությունը այն մարդու,
որ ավազե ամրոցը ծովափին թողեց կիսաշեն
և գնաց կառուցելու տուֆակերտ տուն
քաղաքի բանուկ խաչմերուկներից մեկում՝
իսկական պարսպով, պտղատու ծառերով,
պատուհաններից բացվող ինչ-որ տեսարանով։

09.05.2016

Եթե աշխարհի վերջը լինի առաջիկա կիրակի



 
Պատկերացրեք՝ Աստվածը… Համաձայն եմ՝ ը հոդով անսովոր է հնչում, բայց ը -ն անհարաժեշտ է Աստծո վերացական ու անմարմին էությունից որոշակի, միս ու արյուն ունեցող կերպար ստանալու համար։ Ուրեմն, պատկերացրեք՝ Աստվածը, վերևում նստած, անդադար ցած է նայում՝ իր ստեղծած մարդկանց, նրանց կառուցած քաղաքներին ու գյուղերին, խորանում նրանց անձնական կյանքի դժվարությունների մեջ, լսում նրանց աղոթքներն ու ցանկությունները… Ստացվում է, որ Աստվածը գիշեր-ցերեկ զբաղված է սերիալ նայելով՝ էլ կրիմինալ, էլ դեդեկտիվ, էլ բանակային,էլ քաղաքական,  էլ կենցաղային, էլ ինչ թեմայով ասես։ Ու ի տարբերություն տնային տնտեսուհիների և նրանց համար մշտապես բանուգործ ապահովող գործազուրկ ամուսինների, որոնք իրենց կյանքի ընթացքում կարող են նայել միայն սահմանափակ թվով սերիալներ, հարգարժան Աստծո համար նման սահմանափակում չկա։ Նա սերիալ է նայում իր արարչագործության սկզբից և նայելու է միչև օրերի ավարտը, իմա՝ աշխարհի վերջը։ Կարելի է պատկերացնել Աստծո ձանձրույթը, չէ՞ որ մարդիկ շատ են, իսկ պատմությունները՝ քիչ, սակայն մյուս կողմից՝ հեռուստասերիալներն էլ են նման մեկը մյուսին, այստեղ էլ են կրկնվում սյուժեները, ֆաբուլաները, բախումները… Բայց տնային տնտեսուհիներն ու նրանց գործազուրկ ամուսինները հերթով նայում են բոլորը, իսկ ոմանք անգամ կրկնություններն են դիտում։ Այդպիսի բան է սերիալը, մեկումեջ որ նայում ես, պիտի նայես։

30.04.2016

Մեր մեղքն այն է, որ հանդուրժել ենք տգետ ու գող իշխանություն

Հարցազրույց գրող, հրապարակախոս Արփի Ոսկանյանի հետ

- Քառօրյա պատերազմը խլեց մոտ հարյուր (թիվն ամեն օր փոխվում է) հոգու կյանք, իսկ ի՞նչ տվեց փոխարենը մեզ, Արփի, այս միասնականությունը, այս ազգային զարթոնքի մասին խոսակցությունները, կոչերը զուտ պաթոսայի՞ն են, թե՞ ավելի խորքային մի բան փոխվեց մեր մեջ․․․
 - Բոլորս էլ գիտեինք, որ Ադրբեջանը պատրաստվում է պատերազմի, տեսնում էինք, թե ինչպես է մեր դաշնակիցը զինում մեր հակառակորդին, հասկանում էինք, որ այդ զենքը մի օր կրակելու է։ Անակնկալը մեր հասարակության եւ մեր բանակի շատ բարձր բարոյական մակարդակն էր, իսկապես աննկուն ոգին եւ մարտունակությունը, որովհետեւ մեզ թվում էր, թե աղքատությունը, սոցիալական անարդարությունը, պարտություններով ավարտվող քաղաքական եւ քաղաքացիական պայքարները, հուսահատությունը բարոյազրկել են մեր հասարակությունը, պատրաստել այն մեծ պարտության։ Այս օրերին տեղի ունեցան բաներ, որ ցնցեցին մեզ, ստիպեցին մեզ վերանայել մեր մասին ունեցած պատկերացումը, ստիպեցին, որ ինքներս մեզ նորից սիրենք։ Սա զարթոնք էր այն իմաստով, որ սթափվեցինք, արթնացանք նինջից, տեսանք, թե ինչքան իրական է վտանգը, եւ թե ինչքան քիչ բան է արել մեզնից յուրաքանչյուրը խաղաղության համար։

14.04.2016

Ինձ սարսափեցնում են այն գրողները, որոնց ստեղծածը չի դիպչում հողին

Անկախության, ժամանակակից  գրողի,  գրականության մասին    Arevelk.am-ի անկեղծ
զրույցը բանաստեղծ Արփի Ոսկանյանի հետ

-Ի՞նչ տվեց անկախությունը գրողին: Անկախության քսանչորս տարիների ընթացքում գրողը կարողացա՞վ օգտվել ազատությունից:

-Չէի ցանկանա առանձնացնել գրողին ժողովրդից։ Ի՞նչ տվեց անկախությունը հայ ժողովրդին։ Իրականացավ նրա դարավոր երազանքը՝ ունենալ սեփական ազգային պետություն։ Կապիտալիզմը հնարավորություն տվեց հայերին իրացնելու և զարգացնելու բնատուր գործարար ջիղը։ Բացեց բոլոր սահմաններն ու ճանապարհները իր գենի մեջ ամուր նստած գաղթականությունը լիաթոք դրսևորելու համար։ Ի՞նչ տվեց դրա դիմաց հայ մարդը՝ սոցիալական ապահով վիճակը, վստահությունը սեփական ապագայի նկատմամբ, հարևանների հետ խաղաղ համակեցությունը, և շուտով պարզվեց, որ բոլոր խոստումները պարզապես հնարավորություններ են, որոնցից դեռ պետք է կարողանալ օգտվել։

14.03.2016

Բարի նեխում




Մենք ջանասիրաբար փորձում էինք պահպանել մեր առողջությունը՝ մարմնի բոլոր պետքերը ժամը ժամին հոգալով և հոգ տանելով սրտի համաչափ աշխատանքի, նորմալ մարսողության, երիկամների քարաթափման, մկանների չափավոր մարզման ու անգամ անդորրի մասին։

08.03.2016

Չարությունը դանդաղ թողնում է կոկորդս



Սըս... Չարությունը դանդաղ թողնում է կոկորդս։ Ինչ-որ մի ասեղ, մի քանի հաբ ու մի դյուժին բժիշկ փորձում են վերադարձնել ինձ կորուսյալ դրախտ կոչվածը։
Հարգարժան տիկնայք, հիմա դուք կարող եք գնալ ձեր սուրճը ըմպելու։ Ես այլևս վտանգավոր չեմ։ Ձեր ամուսիններն ինձ ամենևին չեն հուզում։ Հիմա ես գտնվում եմ լիակատար անհուզելիության վիճակում։ Թուլացել են անգամ լնդերիս մկանները։ Ատամներիս փտման պրոցեսը դանդաղել է այնքան, որ հաշվիչը նույնիսկ չի պտտվում։ Եվ, վստահեցնում եմ ձեզ, ոչ մի գրամ չարություն, ոչ մի գրամ... Թեպետ, ինքներդ եք հասկանում, ես վաստակել եմ չարանալու իրավունքը... Բայց այդ մասին սը՜ս... Ոչ մի գրամ չարություն։