ՌԵՔՎԻԵՄ

Ջեք-փոթն ամբողջովին շահած, ձեռքերս գրպաններս խոթած, սիգարեթը ատամներով սեղմած, կեպիս ծուռ, գողական քայլվածքով և անմնացորդ թքած՝ դուրս եմ գալիս խաղից։
Ահա ես՝ նա, ով մատը տնկել է լուսնին։
Ես գնում եմ պարարտացնելու հողը աշխարհի ամենագեղեցիկ ու ամենասիրելի մարմնով։ Կրակի վավաշոտ շուրթերին եմ հանձնում անշեջ կրքերս։ Շնչառությունս նվիրում եմ քամուն։ Արյունս ներարկե՛ք հիվանդ գետերին։
Հիշե՛ք՝ նիկոտինի քսան միլիգրամը կարող է ձի սպանել։ Հիսուն գրամ օղին ի զորու է բացել չակրաները։ Իսկ մանանեխի հատիկի չափ հավատ ավելի լավ է չունենալ։
Հիրավի ես՝ նա, ով մատը տնկել է լուսնին։
Ես գնում եմ, իսկ դուք շարունակեք խաղալ։ Մատս ընդ ձեզ, ես չեմ վերադառնալու նրա հետևից... Չաո՜։
2000

Նայիր, իմ սեր

Նայի՛ր, իմ սեր, ի՜նչ գեղեցիկ եմ ես հատակին փռված... Նայի՛ր՝ ինչ թույլ եմ ու անպաշտպան։
Դու կարող ես հանգիստ խոշտանգել ինձ։ Դու կարող ես հերձել ինձ, եթե չի կորել բնական գիտությունների հիմունքներն ուսումնասիրելու խանդավառությունդ։ Կամ ուտեստներ պատրաստել իմ օրգաններից, եթե քեզ դեռ չի դավաճանել ախորժակդ։
Կարծում եմ՝ լյարդս տապակած վիճակում պետք է, որ համեղ լինի։ Հանկարծ չմոռանաս սոխառածը, անգի՛նս։ Սրտիցս արգանակ եփելու համար պետք է այն գցել նախապես համեմած ու եռացող ջրի մեջ, եփել մարմանդ կրակի վրա, ավելացնել աղ և շաքար ըստ ճաշակի։ Մատուցե՛լ տաք վիճակում։ Տապակած լյարդի կամ շոգեխաշած ականջի հետ։ Գիտե՞ս՝ ի՜նչ համեղ են իմ ականջները։ Բա լեզո՜ւս... Էլ չեմ խոսում ոտքիս մատների մասին։ Ուտելո՜ւ բան...