Որպեսզի դու ապրես,
ես պիտի մեռնեմ։
Եվ էլի խրվեց սերը
կոկորդում…
Ինչ ահավոր ծանոթ
է ամեն բան։
Կյանքս՝ հին հունական
ողբերգություն՝
վաղուց գրված ու խաղացված,
և հեղինակն է մեռած,
և հերոսները։
Ես՝ անհաղորդ հանդիսատես,
կդիտեմ իմ մահը առանց
կարեկցանքի.
այնքան հին են կրքերն
այդ։
Այն ամենից, ինչ կատարվում
է այստեղ ու հիմա,
այն ամենից, ինչ կատարվում
է ինձ հետ,
հեռու եմ միլիարդավոր
լուսային տարիներ…
Ես զարմանում եմ,
որ դեռ խոսում եմ այս լեզվով,
որ խոսում եմ ընդհանրապես,
որ ասում եմ՝ ես և
նկատի ունենում ինձ։
1 նոյեմբերի,
2015 թ.
