22.11.2015

Հեռու

Որպեսզի դու ապրես, ես պիտի մեռնեմ։
Եվ էլի խրվեց սերը կոկորդում…
Ինչ ահավոր ծանոթ է  ամեն բան։
Կյանքս՝ հին հունական ողբերգություն՝
վաղուց գրված ու խաղացված,
և հեղինակն է մեռած, և հերոսները։
Ես՝ անհաղորդ հանդիսատես,
կդիտեմ իմ մահը առանց կարեկցանքի.
այնքան հին են կրքերն այդ։
Այն ամենից, ինչ կատարվում է այստեղ ու հիմա,
այն ամենից, ինչ կատարվում է ինձ հետ,
հեռու եմ միլիարդավոր լուսային տարիներ…
Ես զարմանում եմ, որ դեռ խոսում եմ այս լեզվով,
որ խոսում եմ ընդհանրապես,
որ ասում եմ՝ ես և նկատի ունենում ինձ։


1 նոյեմբերի, 2015 թ.

Комментариев нет:

Отправить комментарий

ասա, մեջդ մի պահիր