Սոճին

- Հիմար կենդանի,
ծախու պոռնիկ,
լաչառ լիրբ,
անբարոյականության գագաթ,
հանգած հրաբուխ,
քեզ մեծ քաքի տեղ դրած մկան կտիտ,
տապակվիր սեփական թարախի մեջ,
որ էդքան առատորեն բլթացրել ես
շուրջբոլորդ...

Օրերը սկսվում ու ավարտվում են

Ներիր, իմ արքայազն,
Որ էդ լակոտից հետո լենքիս տվեցի
Ու նման չեմ էն աղջկան,
Որին սիրում էինք ես և դու։
Ներիր, որ ֆենած չեն մազերս,
Ու աչքերիս մեջ հանգած ատրուշանը
Մխում է ծուխ անելով…

Սիրում եմ

Պահը, երբ կանգնած ես անդունդի եզրին,

Ու ինչ-որ մեկը ներսիցդ ասում է՝ ճախրիր,

Եվ մի ուրիշն էլ բղավում է՝ կընկնես,

Երբ քեզ մի քայլ է բաժանում

Թռիչքից, անկումից և ընկրկումից,

Ու երեքն էլ նույնքան հավանական են,

Ու երեքն էլ՝ կանխավ լի ափսոսանքով։

Պահը, երբ մարմինները մոտենում են,

Բայց աչքերը դեռ չեն փակվել,

Շուրթերը չեն միահյուսվել,

Երբ բիբերի մեջ տեսնում ես քեզ

Եվ գլխի թեթև շարժում է բաժանում

Մեկնումից և հետդարձից,

Ու երկուսն էլ լի են տխրությամբ։

Պահը, երբ նստած ես սպիտակ թղթի առաջ,

Ու սիրտդ բաբախում է այնքան ուժգին,

Որ բոլոր ձայները խլանում են։

25.02.2015

Շունը, որ խաղում էր ոջիլների հետ

Հենց նոր տեսա այդ Շանը։

Նա փողոցային էր,

չէ, թափառական,

թեպետ գուցե ավելի ճիշտ լինի ասել՝

զբոսաշրջիկ։