Սիրում եմ

Պահը, երբ կանգնած ես անդունդի եզրին,

Ու ինչ-որ մեկը ներսիցդ ասում է՝ ճախրիր,

Եվ մի ուրիշն էլ բղավում է՝ կընկնես,

Երբ քեզ մի քայլ է բաժանում

Թռիչքից, անկումից և ընկրկումից,

Ու երեքն էլ նույնքան հավանական են,

Ու երեքն էլ՝ կանխավ լի ափսոսանքով։

Պահը, երբ մարմինները մոտենում են,

Բայց աչքերը դեռ չեն փակվել,

Շուրթերը չեն միահյուսվել,

Երբ բիբերի մեջ տեսնում ես քեզ

Եվ գլխի թեթև շարժում է բաժանում

Մեկնումից և հետդարձից,

Ու երկուսն էլ լի են տխրությամբ։

Պահը, երբ նստած ես սպիտակ թղթի առաջ,

Ու սիրտդ բաբախում է այնքան ուժգին,

Որ բոլոր ձայները խլանում են։

25.02.2015