«Չի վաճառվում»․ այսպես է կոչվում Արփի Ոսկանյանի գիրքը, որը շնորհանդեսի ժամանակ ոչ թե վաճառվեց, այլ խաղարկվեց։ Գրքում տեղ գտած պատմվածքներն ընդգրկում են 20 տարվա ժամանակահատված՝ ներկայացնելով հեղինակի անցած ճանապարհն ու այդ ճանապարհին տեղի ունեցած աշխարհայացքային, գեղագիտական, ոճական փոփոխությունները։ Միաժամանակ գրքում երեւակվում է տվյալ ժամանակաշրջանի գրականության հետագիծը։ Սա հեղինակի 4-րդ գիրքն է, բայց պատմվածքների 1-ին ժողովածուն. «Պատմվածքները կուտակվել էին, վերջապես ազատվեցի իրենցից: Հիմա էլ իմը չեն»,-ասաց հեղինակը։   

«Անտարես» հրատարակչության խմբագիր Արքմենիկ Նիկողոսյանն իր խոսքում կանգ առավ գրքի վերնագրի վրա՝ «Չի վաճառվում», այն բաժանելով 2 մասի՝ Արփի Ոսկանյանն իբրեւ քաղաքացի, անհատականություն եւ Արփի Ոսկանյանի գիրը, տեքստը։ «Նրանք, ովքեր շփվել են Արփիի հետ, գիտեն, որ նա մեր գրական դաշտի, քաղաքի ամենաչվաճառված քաղաքացիներից մեկն է եւ երբեք չի դավաճանել իր սկզբունքներին։ Արփիի գրականությունը մեր անկախության շրջանի այն քիչ տեքստերից է, որ երբեք ոչ մի տողով չի վաճառվում»,-նշեց գրականագետն ու նկատեց, որ սա ոչ միայն հեղինակի 20 տարվա ստեղծագործություններն ամփոփող գիրք է, այլեւ այն բացառիկ գրքերից, որ կարող է պատկերացում տալ մեր պետականության 25 տարիների սոցիալական, քաղաքական, հասարակական կյանքի մասին ու ոչ թե հրապարակախոսական լեզվով, այլ գեղարվեստական ընդհանրացումներով։

Շնորհանդեսին ներկա էր նաեւ ԱԺ պատգամավոր Նիկոլ Փաշինյանը, ում բնորոշմամբ՝ մշակույթը, հատկապես գրականությունը, ստեղծում է այն կաղապարը, որի շուրջ ձեւավորվում են հանրությունն ու պետությունը. «Ճիշտն ասած՝ 2016 թ. ինքս ինձ համար հայտարարել էի ժամանակակից հայ գրականության ընթերցման տարի եւ, ցավոք, տարվա միայն մի մասը կարողացա հատկացնել դրան, բայց այն, ինչ հասցրի կարդալ, հասկացա, որ ամենակարեւոր գործը, որ արվում է Հայաստանում, հենց այս տեքստերի ստեղծումն է, որովհետեւ այդ տեքստերի մեջ կա բովանդակություն, եւ համոզված եմ՝ կան նաեւ լուծումներ, պարզապես պետք է ուշադիր ընթերցել եւ վերլուծել այդ տեքստերը: Ինչ վերաբերում է Արփի Ոսկանյանին, նշեմ, որ մեր համագործակցությունը` որպես ընթերցող եւ խմբագիր, շատ երկար տարիների պատմություն ունի: Ես ուրախ եմ արձանագրել, որ Արփի Ոսկանյանի գրածները «Հայկական ժամանակ» թերթում տպագրելը, պարտադիր, մի արդյունքի հանգեցրել են, եւ թերթի հեղինակությունը դրանից աճել է»։

Բանաստեղծ Հուսիկ Արան էլ հիշեց, որ Արփի Ոսկանյանի արձակ բանաստեղծություններին ծանոթացել է դեռ 1996-ին, երբ ինքը «Գարուն» ամսագրի գրականության բաժնի խմբագիրն էր, դրանք թեեւ 4 տարի անց տպագրվեցին «Գարունում», բայց միանգամից մեծ աղմուկ առաջացրին, եղան թե լավ, թե վատ կարծիքներ, բայց մի բան հստակ էր` ասպարեզ է մուտք գործել տաղանդավոր անհատականություն. «Արփին ինչ էլ որ գրի՝ քաղաքական հանելուկ, հոդված, պատմվածք, թե բանաստեղծություն, միեւնույն է՝ նրա ձեռագիրն ու սուր ընկալումը կա»։

Գրքի խմբագիրն է գրող Համբարձում Համբարձումյանը՝ Արփի Ոսկանյանի ամուսինը, եւ, ինչպես նշեց Արքմենիկ Նիկողոսյանը, բոլոր պատմվածքները, մինչեւ գրքում ընդգրկվելը, ստացել են Համբարձում Համբարձումյանի հավանությունը, ով իր խոսքում ավելի քան կարճ էր՝ իրեն հատուկ հումորով. «Ես Արփիի արձակը հավանում եմ։ Ինչ-որ մեկը պետք է գրվեր խմբագիր, ամենամոտ մարդը ես էի՝ ինձ գրեցին»։ 

Սոնա Ադամյան

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ : https://hraparak.am/post/591f933ce3d84d0d37fc2b3b

 © 2008 - 2021 «Հրապարակ օրաթերթ»