Ես ունեմ ընդամենը մի քանի վայրկյան և բոլորն ուզում եմ նվիրել քեզ։
Դու ուր որ է կգաս, և ես հավաքել եմ իմ ժպիտներն ու կոկետությունները, իմ կեղծ ու անկեղծ խաղերն ու ձևերը, որպեսզի քո հոնքերը մի քիչ հեռանան իրարից։ Ես չգիտեմ՝ ով ես դու, թեպետ անգիր գիտեմ քեզ։ Հազար անգամ նայել եմ տխուր աչքերիդ, հազար անգամ սուզվել հոգուդ խորքը և մարգարտացած տառապանք հանել այնտեղից։ Դու ուր որ է կգաս։
Հենց գաս, ես կվազեմ, կփաթաթվեմ քեզ կարոտած ու կասեմ.
- Ներիր ինձ, եթե քեզ երբևէ ցավ պատճառեմ. ես մի քիչ քմահաճ եմ, մի քիչ վայրի...
Բայց այսօր ես պատրաստ եմ քավել իմ բոլոր մեղքերը, որ դեռ չեմ գործել... Չե՞ս հավատում։ Ես համբույրներով կբուժեմ քո բոլոր վերքերը, որ դեռ չես ստացել։ Ես կպարեցնեմ քեզ իմ ծիծաղի ակորդների տակ ու կպտտվեմ քո ուրախության հետ։ Հետո մենք կբարձրանանք աշխարհի ամենաբարձր
գագաթը, որ վերևից նայենք տխուր աշխարհին։ Մենք կբռնվենք իրարից, որ չըկնենք, և միասին կմոռանանք, թե ինչ բան է տառապանքը...
Ա՜խ, ինչո՞ւ չես գալիս։ Ես ունեմ ընդամենը մի քանի վայրկյան, բայց մի ամբողջ կյանք եմ վատնում քեզ սպասելով...
1995
ԾԻԿ գրքից
Комментариев нет:
Отправить комментарий
ասա, մեջդ մի պահիր