ոչ շարքային բանաստեղծություններ

ՑՈՒՆԱՄԻ ԱՆԿԱՊ ՏԵՂԸ


Մի երկու մխտառ օրում
տատ կորցրի,
նոր սիրած տղամարդ,
երկու-երեք ընկեր,
ծամող ատամ,
հավասարակշռությունս...

Դեռ ոչինչ, երբ մարդ ունեցածն է կորցնում.
բայց որ չունեցածդ ես կորցնում,
կրկնակի վիրավորական է։

12.05.06թ.



ԱՌԱԿ ԱՆԱՌԱԿՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

Սերմնացանը հողին սերմ է պահ տալիս,
կատուն՝ կղանք,
շունը՝ ոսկոր,
թաղման թափորը՝ դի։

Չնայած առակին վայել հագուկապին՝
այս բանաստեղծությունը ոչնչի չի հանգում,
առավել ևս՝ ճշմարտությանը.
այն կատարելապես անիմաստ է։


30.05.06թ.